เกือบจะไม่มีภาพนี้...
13 มิถุนายน 2557
ผมต้องขอขอบพระคุณโครง ที่สอนให้ผม "จับดีคนรอบข้าง" ทำให้ชีวิตครอบครัวผมอบอุ่น และมีความสุข
ก่อนเข้าโครงการ :
กระผม พันตำรวจโท รัฐฐนินท์ ดิษฐ์ธิวรกูล มีภูมิลำเนาอยู่ที่จ.ราชบุรี ไปรับราชการอยู่ที่จ.อุดรธานี อาชีพตำรวจเป็นอาชีพที่เครียด เพราะต้องแก้ปัญหาทุกข์ร้อนให้ชาวบ้าน เวลากลับบ้านที่ราชบุรีก็ต้องมาทำงานบ้าน และยังต้องดูแลลูกๆอีก ลูกชายคนโต(4ขวบเศษ)ก็กำลังซน ลูกชายคนเล็ก(1ขวบเศษ) ก็ตื่นมากินนมกลางดึก 2-3ครั้ง ต้องลุกขึ้นมาชงนมให้กิน อดหลับอดนอนส่งผลให้อารมณ์ไม่ค่อยดีนัก เวลาภรรยากลับมาจากทำงานมาอารมณ์เสียใส่ก็เกิดปากเสียงกัน ผลกระทบไปตกที่ลูกชาย บางครั้งตีเขาแบบเหมือนไม่ใช่พ่อเขา ทั้งๆ ที่เขาก็ทำผิดเพียงนิดเดียว ความรู้สึกเจ็บปวดยังฝังอยู่ในความรู้สึกจนทุกวันนี้ ครอบครัวอยู่แบบกระท่อนกระแท่นอบอ้าวอยู่บ่อยๆ
หลังเข้าโครงการ :
กิจวัตรข้อที่ 4 ให้จับดีคนรอบข้าง เริ่มที่คนข้างกาย ผมคิดว่าภรรยาผมซึ่งเป็นพยาบาลก็เป็นอาชีพที่ต้องอยู่กับความเครียดเช่นกัน ต้องคอยดูแลคนเจ็บป่วยไข้ เรากลับไปช่วยทำงานบ้านเลี้ยงลูกแค่ 1 สัปดาห์ต่อเดือนเรายังเหนื่อยยังเครียด แต่อีก 3 สัปดาห์เขาต้องทำทุกอย่าง นั่นหมายความว่า เขาต้องเหนื่อยต้องเครียดกว่าเรา 3 เท่า พอได้คิดก็คิดได้ ผมจึงรักและทำดีกับภรรยา ไม่อารมณ์เสียใส่กัน ครอบครัวก็มีสุข ความอบอุ่นแล้ว
“ขอขอบพระคุณโครงการ ที่ทำให้ผมมีชีวิตครอบครัวที่อบอุ่นครับ”
โพสต์เมื่อ 2 กรกฎาคม 2558 06:46 น.
- 5,590
